توضیح این نکته ضروری است که وجود تامین اجتماعی برای هر فعالیت و اشتغالی از ضروریات اولیه است، چرا که ممکن است در همان اوان و شروع کار حادثه ای برای کارگر رخ دهد که نیاز به خدمات درمانی یا دریافت مستمری داشته باشد.
یعنی کارگر حادثه دیده ازکارافتاده شود یا فوت نماید، در این صورت مرجعی باید وجود داشته باشد تا هزینه های درمانی ، زندگی و معاش این فرد و خانواده و عائله اش را تامین نماید. بنابراین باید توجه داشت که از همان اولین ساعت شروع کار ، کارگر بالقوه مشمول بیمه و تامین اجتماعی قرارداشته و با ارائه لیست کارکنان و پرداخت حق بیمه توسط کارفرما بیمه و تامین اجتماعی این فرد و خانواده اش، به فعلیت در می آید.
به تعبیری روشنتر مفهوم بیمه و تامین اجتماعی به استناد قوانین کار و تامین اجتماعی برای کارکنان و کارگران یک موضوع امری و اجباری است، و صرف ایجاد تعهد کاری بین کارگر و بیمه شده در چارچوب قرارداد چه شفاهی و چه کتبی ، الزامات بیمه ای را به همراه خواهد داشت.
به این خاطر است که حتی اگر کارفرما از ارسال لیست بیمه کارکنان و پرداخت حق بیمه به شعب سازمان تامین اجتماعی نیز امتناع ورزد، بار مسئولیت از دوش او برداشته نمی شود، بلکه به خاطر عدم انجام وظایف قانونی و تکلیفی ضمن الزام به ایفای تعهدات مذکور، مستحق جریمه و مجازات متناسب نیز می باشد. برای کارگری که در چنین کارگاهی کار می کند و کارفرما از بیمه کردن وی خودداری کرده همواره حق دادرسی و شکایت و احقاق حقوق بیمه ای از مراجع مربوطه محفوظ بوده و مشمول مرور زمان نیز نمی شود.
در قراردادهای ساعتی نیز فرد مشمول بیمه می باشد و کارفرما موظف است به ازای هر 8 ساعت کار یک روز بیمه محاسبه و به سازمان پرداخت نماید.
(محمد حسین قشقایی)
