با وجود اینکه آیین نامه 92 (از مصوبات شورای عالی بیمه ) که در خصوص کارگزاری هاست و جایگزین آیین نامه 6 شده است، حدود 1سالی است که عملیاتی شده است، بعید به نظر می رسد که شورای عالی بیمه مجددا به بحث کارگزاری ها ورود کند.
مگر اینکه آنقدر پدیده غالب شود که بررسی موضوع ضرورت داشته باشد.
اگررچه فروش آنلاین با فروش سنتی فقط در شکل ظاهری متفاوت است وگرنه تعهدات و تخلفات و سایر شرایط تفاوتی ندارد.
از این جهت که تکنولوژی همیشه جلوتر از دولتمردان و قانونگذاران بوده، انتظار می رود برای اعمال نظارت هرچه بهتر و ارائه خدمات با کیفیت تر در بخش فروش آنلاین، شورای عالی بیمه وارد شود و آیین نامه مجزایی برای این امر تدوین نماید.
یک موضوع در فروش آنلاین به ذهنم خطور کرده که اگر یک نماینده یا کارگزار بیمه که پروانه فعالیت از شرکت های بیمه یا بیمه مرکزی دارد به فروش آنلاین بپردازد، تحت نظارت های سنتی قرار دارد ولی اگر یک شخص (اعم از حقیقی یا حقوقی ) صرفا با ایجاد یک اپلیکیشن یا سایت اقدام به واسطه گری در فروش بیمه نماید:
1. ممکن است در آینده نزدیک از سوی ناظرین صنعت بیمه مورد بازخواست قرار گیرد که "واسطه بیمه فقط نماینده بیمه یا کارگزار رسمی " است و حالت سومی ندارد.
2. از آنجایی که در بسیاری از فروش های آنلاین، ابتدا حق بیمه دریافت می شود و مدتی بعد بیمه نامه صادر می شود، و این در حقوق بیمه اینگونه تفسیر می شود که "دریافت حق بیمه یعنی پذیرش ریسک" و اگر در این فاصله زمانی اتفاقی رخ دهد بیمه گر موظف به جبران خسارت است و از طرفی چون عامل فروش و بیمه گر ارتباط چندانی با هم ندارند و به صورت آنی حق بیمه را دریافت نکرده است، از پرداخت خسارت امتناع می ورزد. همین موضوع می تواند پاشنه آشیل بنگاه های فروش آنلاین باشد.
با احترام
برای دریافت مشاوره بیمه اینجا کلیک کنید
